Kao sudbina, proslošt si probudila
tajno nebeska, pričo neispričana
Tražiš putem ljubav iznova
nosiš miris davnog vremena

Sto vijekova, istinu si skrivala
sto vijekova, gdje ljubav počiva
letiš vremenom, krila su ti umorna od sna

Dva ogledala, k'o dva zmaja vatrena
u svome odsjaju, sebe su prepoznala
vraćaš boje plavih snjegova
svijetle noći vilo planinska

0 komentar(a):

Objavi komentar

Štampaj / konvertuj u PDF / pošalji mejlom ovaj post

Štampaj / PDF / E-mail