Kao sudbina, proslošt si probudila
tajno nebeska, pričo neispričana
Tražiš putem ljubav iznova
nosiš miris davnog vremena
Sto vijekova, istinu si skrivala
sto vijekova, gdje ljubav počiva
letiš vremenom, krila su ti umorna od sna
Dva ogledala, k'o dva zmaja vatrena
u svome odsjaju, sebe su prepoznala
vraćaš boje plavih snjegova
svijetle noći vilo planinska
Pretplati se na:
Objavi komentare (Atom)
0 komentar(a):
Objavi komentar